Dress to impress

Hallo allemaal, wat fijn dat je er bent! (sorry kon het niet laten)

Wat vliegt de tijd toch voorbij. Voor ik het me überhaupt besefte was de eerste week van februari alweer voorbijgevlogen en zit ik alweer op bezoek vanuit Nederland te wachten. Gezien ik voor het eerst de veilige thuishaven van de universiteit heb verlaten en me daarnaast weer anderhalve week heb mogen verbazen over alle vreemde gewoontes van de Amerikanen, leek het me weer eens tijd om familie en vrienden in ons koude kikkerlandje te verwarmen met wat leuke verhalen vanuit het zonnige Texas!

Afgelopen weekend hebben ik en de Italiaanse Francesca samen de bus gepakt naar Austin en hebben we onze eerste echte ervaringen op mogen doen in “The Live Music Capitol of the World”. Na een hoop onduidelijkheid met het beperkte openbaar vervoer en een rit van meer dan 2 uur (terwijl Austin slechts 30 minuutjes rijden van Georgetown verwijderd is) stapte wij ons hostel binnen. Een oud gebouw bedekt met Street Art en kerstverlichting en een modern interieur bood ons een plek voor de nacht. Austin is geen mooie stad. Niet zoals Europese steden mooi zijn in ieder geval. Je zult hier geen historie en prachtige gebouwen vinden. Austin is wel een ontzettend gezellige stad. De mensen zijn vriendelijk, spraakzaam en iedere bar op de uitgaanstraat 6th street verwelkomt je met livemuziek. Austin is de vreemde eend in de bijt in het rechtse Texas. Waar alles in Austin het linkse spectrum van de politiek uitstraalt, kom je hier en daar nog een strenggelovige, cowboyhoed dragende republikein tegen. Een bijzondere ervaring en zeker een stad waar ik vaker terug ga komen dit semester.

De vorige blog heb ik gewijd aan de vreemde eetgewoontes van de Amerikanen. In deze blog wil ik jullie kennis laten maken met hetgeen waar ik zelf over het algemeen het meeste geld aan uitgeef, namelijk kleding. Waar de witte legging toch echt tot het lijstje van verboden producten is verplaatst voor mode liefhebbend Nederland, is dit toch echt het kledingstuk dat hier het straatbeeld tekent. Niet perse de witte variant, maar alle vrouwelijke studenten zoeken gedurende de dag toch naar het comfort van een legging. Heren willen dit comfort natuurlijk niet missen dus grijpen al gauw naar een joggingbroek en ik heb zelfs pyjama’s voorbij zien komen in de les. Wanneer het koud is buiten combineren de Texaanen hun legging of joggingbroek graag met een veel te grote Southwestern University trui, een pet met daarop het logo van een willekeurig sportmerk en een paar afgetrapte sneakers. Wanneer de thermometer meer dan 20 graden Celsius aangeeft, verschijnen alle dames al snel in een te korte spijkerbroek met daaroverheen een oversized T-shirt dat de aanwezigheid van de korte broek doet verhullen. Ook de heren grijpen naar een sportbroekje en delen gezien de maat van de shirtjes waarschijnlijk de kledingkast met de meeste dames. Ik mag dus best concluderen dat ik met mijn spijkerbroek, enkellaarsjes en bloesjes best wel overdressed ben gedurende de week.

In het weekend ben ik daarentegen ontzettend degelijk gekleed in vergelijking met mijn mede studenten. Wanneer de vrijdag in beeld komt en het erop lijkt dat er een feestje ontstaat in een van frats, de huizen van de sororities, betekent dit voor het vrouwelijke gedeelte van de campus een gelegenheid om compleet uit te pakken. Croptops, hotpants, nepwimpers, knallende lipstick en veel te korte rokjes vliegen door de kamer wanneer mijn roommates zich klaarmaken voor een avondje uit terwijl ik rustig zit te wachten in een lange broek met een opgeplooid bloesje. Het mannelijke geslacht lijkt hier echter toch niet zoveel om te geven en zal misschien de moeite doen om een spijkerbroek aan te trekken. Het grappige hiervan is dat de leden van de sororities 1 dag per week verplicht zijn om zich in een 3-delig pak te hijsen. Ze zouden het dus wel moeten kunnen.

Kortom, wederom een hoop verschillen tussen de Amerikaanse campus en het Nederlandse studentenleven. De volgende keer zal ik weer een ander gedeelte van Southwestern University onderwerpen aan een vergelijking met ons koude kikkerlandje, maar eerst mag ik vrijdag eindelijk Jorn (je weet wel, dat vriendje) op gaan pikken van het vliegveld. Samen gaan we een klein rondreisje maken door Texas en kan ik mijn avonturen hier eindelijk met iemand van thuis delen. Het is een fijn idee om hem eindelijk de campus te laten zien en mijn vrienden hiervoor te stellen aan die jongen waar ik zo veel over praat. Ik ben blij dat hij het feestgeruis van de Rottenrijkse feesttent voor een jaartje wil inruilen om mij hier te kunnen zien. Voor iedereen die zich wel gaat onderdompelen in de hoempapa muziek en liters bier zeg ik veel plezier met de carnaval!

Alaaf!

X Laure