"Everything is bigger in Texas!"

Mijn eerste week op Southwestern University is een feit. Ik mag mezelf officieel een Southwestern Pirate noemen! Na de eerste nacht op mijn kleine kamertje was het tijd voor de verschillende oriëntatie programma's gepland stonden. Samen met alle nieuwe studenten kregen we alle informatie om ons verblijf in Georgetown zo goed en productief mogelijk te maken. Een ding wat me meteen opvalt is dat iedereen aardig is maar ook iedereen meteen een praatje met je probeert te maken. Waar ik in Nederland bij een bezoekje aan de supermarkt alleen dankjewel hoef te zeggen tegen het meisje achter de kassa, zul je hier om de 5 minuten door een vriendelijk gezicht worden aangesproken.

Een ander ding wat me meteen opvalt is dat het gezegde waar is. "Everything is bigger in Texas!". Van de auto's en de porties tot het enthousiasme waarmee de cheerleaders ons proberen te motiveren het basketball team aan te moedigen. Wanneer je denkt alles gezien te hebben, doet Texas er nog een schepje bovenop.

Deze week heb ik ook kennis mogen maken met mijn roommate Evelyn en mijn suitemates Jazmin en Nalyah. Met open armen hebben zij mij ontvangen in hun kleine appartementje. Dat doet me veel goeds. Je bent ondanks dat dit een droom is die werkelijkheid wordt, toch erg ver weg van je familie en vrienden. Verdriet of heimwee kun je het niet echt noemen, het is een soort gemis dat je niet kunt omschrijven. Maar wanneer ik dit gevoel de overhand laat nemen, vertelt Evelyn mij dat er feestjes aankomen en dat ze niet kan wachten om mij voor te stellen aan al haar vrienden. Ik prijs mezelf gelukkig met zo'n lieve, leuke en enthousiaste roommate.

Na de eerste dagen van oriëntatie, het ontdekken van de omgeving en Martin Luther King day is het zover. Mijn eerste lesdag dat in teken staat van het volgen van Amerikaanse colleges. Tenminste, dat dacht ik... Terwijl ik vroeg mijn bed in dook op fris en fruitig bij mijn professor te verschijnen, bereikte mij het bericht dat de lessen gecanceld zijn. De reden daarachter is echter bijzonder; het vriest buiten. Los van het feit dat vorst zeldzaam is in Texas, schrok ik van het feit dat hierdoor de lessen niet doorgaan. Doordat Texanen niet gewend zijn aan deze kou hebben ze niet het materiaal om de wegen begaanbaar te maken gedurende de vorst. Ik baal, school is gewoonlijk niet mijn favoriete bezigheid maar doordat we al een aantal dagen zonder geplande activiteiten en geen openbaar vervoer door de vorst en het weekend achter de rug hadden, was het een teleurstelling.

De volgende dag mocht ik dan eindelijk achter de schoolbanken kruipen. Na een goed ontbijt vertrek ik naar het lokaal waar ik les krijg over muziek en de maatschappij. In een klein groepje maak ik deel uit van een interactieve en persoonlijke les. Het niveau is niet zo hoog als ik gewend ben, maar het is al een uitdaging om alles goed te begrijpen in een "vreemde" taal. Daarnaast komt er veel huiswerk kijken bij de lessen. Gelukkig is het programma daar ook op ingericht en heb ik nog genoeg tijd om leuke dingen te doen, te sporten en contact te leggen met het thuisfront.

Na een week in Texas kan ik wel concluderen dat het een bijzonder avontuur blijft. De woorden "That is so American" vormen een zin die ik veel gebruikt heb de afgelopen dagen. Gelukkig kan ik dit delen met de andere internationale studenten en bestaat er zoiets moois als Skype waardoor ik mijn familie en vrienden op de hoogte kan brengen van wat mij hier zoal bezig houdt. Ik ben benieuwd wat de rest van het semester en met name het eerste "echte" weekend in de dorms me gaat brengen. Met een positief gevoel vervolg ik mijn verblijf hier in the US and A! Laat de zon, de redcup party's en de hamburgers maar komen, howdey!

X Laure