Bomen sjouwen en afval opruimen in Rockport!

Hee allemaal!

Het was weer eens tijd om de mensen thuis te vertellen wat er zoal gebeurt hier in Georgetown! Afgelopen week was Springbreak en dat markeerde het moment dat de helft van mijn semester erop zit. Gek man, niet te geloven dat de tijd zo snel is gegaan. In minder dan twee maanden moet ik de 30 graden Celsius weer gaan verruilen voor lange broeken en dikke truien. Als ik iets niet mis is het de ijzige Nederlandse kou wel.

Een relaxed weekje Spring Break zit er weer op. Het was een bijzonder weekje maar een welkome variatie op mijn leven hier in Texas. De eerste dagen van mijn Spring Break heb ik lekker rustig aan gedaan en een beetje geprobeerd mijn spullen op orde te krijgen. Wanneer komen mijn ouders en mijn zusjes langs, wat moet ik daar nog voor doen, wat moet ik doen als ik terug kom etc. etc. Terwijl de campus leegliep met alle studenten die voor een weekje terug naar paps en mams konden of goedkoop biertjes gingen weg tanken aan de kust, heb ik alles weer even mooi op een rijtje gezet.

Maar natuurlijk heb ik niet de hele week stil gezeten. Zondag rond de middag werd ik opgehaald door een andere (toen nog onbekende) Southwestern student om voor 4 dagen vrijwilligers werk te gaan doen aan de kust van Texas. We gingen met de lokale kerk (gelukkig bleef het bij bidden voor het eten en verder niks) naar het plaatsje Rockport dat in oktober vorig jaar getroffen werd door orkaan Harvey. Je zou zeggen dat na 6 maanden de grootste troep al is opgeruimd, maar niets is minder waar. Gezien de gemiddelde bevolking van Rockport het niet zo breed heeft, waren de meeste daken nog stuk, lag de straat nog vol met rotzooi en versperde omgevallen bomen de weg. We sliepen in een plaatselijke kerk waar zo’n 400(!) vrijwilligers klaar stonden om de lokale bevolking er weer bovenop te helpen. Voor zo’n 20 dollar voor 3 dagen kregen we 3 maaltijden per dag die door een enorme groep ouderen in Rockport werden klaargemaakt om de vrijwilligers van een stevige maaltijd voor het werken te voorzien.

Mensen die mij een beetje kennen weten dat ik best hard kan werken, maar dat ik niet per se meteen sta te springen voor een weekje bomen sjouwen en afval van de straat plukken. Toch is dit een ontzettend gezellig maar vooral ook leuk uitstapje geweest. Het voelde goed om mensen te helpen die zonder onze hulp er anders niet bovenop waren gekomen. Nederland kan hier nog wel wat van leren, want 400 vrijwilligers optrommelen om van 7 tot 6 te werken in de gloeiende zon zal je in Geffen en omgeving niet lukken. Met een bijzonder gezelschap van 2 rasechte Texanen, een gezin bestaande uit 3 uit Porto Rico en 2 Southwestern studenten waaronder ik hebben wij het leven van 3 gezinnen toch weer een stukje beter gemaakt. Natuurlijk hebben wij ons tripje afgesloten aan de kust om toch nog een dagje aan het strand te kunnen vertoeven.

Na terugkomst heb ik een aantal dagen hard aan mijn scriptie en aan mijn huiswerk gewerkt. Daarnaast heb ik ook eindelijk een keer lekker de tijd en de rust genomen om te relaxen. Wat? Laure? Relaxen? Jup… Een van de dingen die ik hier leer is om niet altijd mijn dag van begin tot eind vol te plannen maar gewoon lekker mijn tijd te nemen voor dingen. In plaats van altijd maar haast hebben gewoon een keertje lekker koffiedrinken in de zon of gewoon lekker een paar uur in bed te liggen. Begrijp me niet verkeerd, ik kan ook genieten van een druk en vol programma, maar soms is het zo ontzettend fijn om gewoon ff niks te moeten! Helaas is springbreak weer voorbij en loopt de campus terwijl ik dit schrijf vol met zongebruinde studenten die terugkomen met een schone wasmand en een boodschappentas vol restjes. Het gewone leven begint weer voor de laatste keer hier in Texas tot ik bezoek krijg in april van mijn ouders en mijn zusjes. Kan niet wachten!

X Laure